A ME PATRI
Patruzzu miu jò ti vardu e ciangiu
la vita la passasti ‘ntà svintura
pinsandu a lu tò statu jò non mangiu
e vutu haiu fattu a la Madonna Nira.
Parrasti tantu e non ti mancava modu
a cunvinciri la genti ad accattari
lu mundu firriasti in ogni locu
a circari pani e la famigghia sistimari.
‘Ntà la terra scurdata di lu Cristu
dinaru e travagghiu tu circasti
li sacrifici e li stenti haiu vistu
quando li chindici di jnnaru tu rivasti.
Jò u ricordu ancora e l'haiu vivu
u chiantu chi facisti all'arrivu
e pedi da scalitta ti firmasti
e cu lacrimi all'occhi a terra tu baciasti.
U primu tò pinzeri mi fu caru
quandu u jornu appressu andasti a lu Tundaru,
di la purtuzza randi spalancata
‘nginocchiu arrivasti e pedi dill'Addulurata.
Ora patruzzu miu tantu tempu è passatu
e tantu tempu in lacrimi pi ‘ttia haiu statu
ma lu me chiantu ‘ncori non trova pari
quandu ti parru e tu non po' parrari.
Jò mi ricordu ancora e canzunedda
chi mi ‘nzignasti a casa ‘ntà vinedda
jò a cantu sempri e mai ma scordu
e a scrivu ‘ntà sti fogghi pi ricordu:
“Sacciu na canzunedda di pueta
e a cantu quandu è china la pignata
quandu è vacanti ‘cci tiru na petra
u mastru chi fici chidda ‘ndi fa notra”.
clicca qui per tornare all'indice delle poesie dialettali |