SICILIANU SUGNU
Sicilianu sugnu e mi ‘ndi vantu.
Terra di li me genti e di li megghiu cosi,
Terra di pueti e sunaturi
Terra di canti, d'amuri e ciuri,
Terra di genti onesti e travagghiaturi,
Terra cu lu sangu abbivirata
Terra cu li unghia cultivata.
Jò sicilianu sugnu e mi ‘ndi vantu.
Terra di ‘nvidiusi e dispittusi
Terra di genti bona e di ‘nfamuni,
Terra da megghiu genti e da ‘cchiu tinta,
la terra di lu mundu è tutta terra.
Ma la terra me è spiciali.
Nasciunu li rosi e accantu lu ruettu,
u ruettu crisci picchi a mala genti l'abbivira
ma la rosa no! havi a muriri!
picchi di tutti i ciuri è ‘cchiù profumata.
E jò sù rosa e non vogghiu muriri,
jò vogghiu essiri richiantatu.
A genti ‘cchiù mi varda e ‘cchiù mi chiudu
comu u rizzu quando si senti tuccatu
l'indifferenza di la genti mancu mi tocca
ma a gilusia e a ‘nvidia mi distruggi.
Ma chista e l'autra terra è a stissa terra.
E jò sicilianu sugnu e mi ‘ndi vantu.
clicca qui per tornare all'indice delle poesie dialettali |